Tjitske Reidinga zes jaar geleden gediagnosticeerd met blaaskanker

Tjitske Reidinga heeft het nooit in de media verteld, maar zes jaar geleden werd bij haar blaaskanker geconstateerd. De actrice vertelt in gesprek met de VARAgids dat ze er nu wel over wil praten omdat ze een serie maakte over de ziekte. Haar vrienden en collega's wisten het al jaren.

"Er was geen sprake van paniek, ik vond het vooral onwerkelijk. Ook omdat ik me helemaal niet ziek voelde. Daardoor duurt het behoorlijk lang totdat het besef werkelijk landt en impact krijgt: er zit iets in mijn lichaam dat daar niet hoort. Dat moet weg", aldus de nu 48-jarige Reidinga.

Destijds liet de actrice het niet aan de pers weten, omdat ze geen behoefte had aan aandacht voor wat haar overkwam. Haar collega's wisten het wel.

"Ik maakte er geen geheim van. Dat kon ook niet door planning, speelschema's en ziekenhuisopnames. Maar ik wilde zoveel mogelijk doorwerken. Vasthouden aan de normale dagelijkse gang van zaken, dat is ook een reddingsmechanisme en een manier om te overleven. Het gaf afleiding."

'Nooit getwijfeld aan goede afloop'
In de K van Karlijn speelt Reidinga een vrouw bij wie borstkanker wordt geconstateerd, voor de actrice een belangrijk verhaal mede vanwege haar eigen ervaringen, zegt ze nu. De actrice was er zelf in een vroeg stadium bij.

"Daarom heb ik eigenlijk nooit echt getwijfeld aan de goede afloop. Evengoed is het dan bijzonder pittig en mentaal moeilijk. De wetenschap dat je ziek bent en de behandelingen, de narcose, ik ben wel vier, vijf keer geopereerd. Nou ben ik wel wat gewend: ik heb in mijn leven veel in ziekenhuizen gelegen. Daardoor heb ik een groot vertrouwen in het personeel, ik heb respect voor hen en hun werk."

Spelen van ziek personage viel Reidinga zwaar
Inmiddels is de actrice genezen verklaard, maar het spelen van het personage viel toch zwaar. "Haar personage ligt vrij dicht bij mezelf en hoe ik reageer, en voor deze serie was ik toch weer negen of tien weken bezig met ziek zijn. Compleet met in de mri liggen en bestralingsscènes. Zwaar."

"Bij ziek zijn geldt hetzelfde mechanisme als met rouw. Je kunt niet non-stop alleen maar kankerpatiënt zijn of je verdrietig voelen. Er zijn momenten van lichtheid en humor en die wissel je af met periodes dat je het even niet meer weet. Het gewone leven gaat hoe dan ook door en dat maak je met een grapje draaglijker."