Review: Ghost of Tsushima is prachtig maar valt in herhaling

De nieuwe PlayStation-game Ghost of Tsushima is een prachtig eerbetoon aan oude samoeraifilms, dat wel een beetje hol aanvoelt.

Na jaren gewerkt te hebben aan de superheldengamereeks Infamous, heeft ontwikkelaar Sucker Punch met Ghost of Tsushima iets heel anders neergezet. Spelers gaan aan de slag als Jin Sakai, een samoerai die in 1274 de invasie van de Mongolen in Japan overleeft.

Jin zweert om het invasieleger terug te dringen, zelfs als hij daar zijn erecode voor moet laten vieren. Voor de jonge samoerai een lastig besluit, ook omdat hij is opgevoed door zijn oom die het eiland Tsushima regeert.

Het is te merken dat Sucker Punch een westerse ontwikkelaar is die een game over Japan maakt. De game doet zijn best om tot op de letter uit te leggen wat een samoerai is en hoe hun code werkt. Enerzijds lijkt dat versimpelend te werken, maar het maakt een verhaal over oosterse culturen ook toegankelijker voor een westerse doelgroep.

Vechten als in oude samoeraifilms
Jins nieuwe filosofie betekent in de praktijk dat hij conflicten in de game op twee manieren kan benaderen. De eerste manier is om vijanden één op één te lijf te gaan. Hij daagt zijn vijanden luid uit, waarna je door middel van een kleine minigame een vijand uitschakelt door op het juiste moment op de aanvalsknop te drukken. Dat is vormgegeven zoals een 'showdown' in een oude samoeraifilm of western.

Bij het hierop volgende gevecht is Ghost of Tsushima een solide actiegame. Vijanden blokkeren standaard al je klappen, waardoor het belangrijk is om binnenkomende slagen te pareren en een opening te vinden. Zowel jij als je vijanden zijn in een paar klappen al uitgeschakeld, waardoor je altijd op het puntje van je stoel blijft zitten.

Sluipen en stilletjes moorden
Een tweede manier van spelen is door langs vijanden te sluipen en ze vervolgens in de rug te steken. Gaandeweg krijg je steeds meer hulpmiddelen, zoals windgongs die ter afleiding geluid maken. Door op een knop te drukken kan Jin ook goed 'luisteren', waardoor alle nabijgelegen vijanden door muren heen te zien zijn. Handig als je ze wil vermijden.

De eerste paar keer dat Jin iemand vanuit de schaduwen vermoordt, springt de game naar flashbacks waarin zijn oom hem leert altijd het eervolle te doen. Jin zou zich moeten schamen voor wat hij heeft gedaan, wat ook de suggestie wekt dat jij als speler eervoller te werk moet gaan.

In werkelijkheid maakt het allemaal niet uit: probeer je zo eervol mogelijk door de game te gaan en vijanden alleen in eerlijke duels te verslaan, dan wordt Jin in filmpjes nog steeds geportretteerd als een eerloos figuur. In feite ontmoedigt de game je om op bepaalde manieren te spelen, zonder je te belonen als je het juiste doet.