Aantal euthanasieverzoeken stijgt met 15 procent

Het aantal hulpvragen bij Expertisecentrum Euthanasie - voorheen de Levenseindekliniek - is dit jaar naar een recordhoogte gestegen. In vergelijking met 2018 is het aantal met 15 procent toegenomen, bevestigt het centrum naar aanleiding van een bericht in de Volkskrant.

Tussen 2012 en 2017 heeft Expertisecentrum Euthanasie te maken gehad met een continue toename van het aantal euthanasieverzoeken. Daarna bleef het aantal hulpvragen ongeveer gelijk, met een gemiddelde van 210 per maand.

'Dit jaar ontvangen we maandelijks zo’n 256 hulpvragen', stelt bestuurder Steven Pleiter. 'In juli hadden we zelfs een recordaantal aanmeldingen van 308. Er is duidelijk iets aan de hand met de euthanasiezorg in Nederland. Artsen zijn terughoudender geworden; ze sturen meer patiënten naar ons door.'

Lees ook: Meer mensen die euthanasiewens bij dementie laten vastleggen

Onzekerheid
Volgens Pleiter is de onzekerheid groot. 'Onlangs werden we gebeld door een arts die al vele keren euthanasie heeft uitgevoerd. Hij zei: kunnen jullie me alsjeblieft begeleiden? Hij voelde zich niet zeker meer. En hij is niet de enige', citeert de Volkskrant hem.

De onrust is begonnen doordat het Openbaar Ministerie in 2017 een strafrechtelijk onderzoek instelde naar een verpleegarts die euthanasie had uitgevoerd bij een 74-jarige alzheimerpatiënte, die een wilsverklaring had opgesteld toen ze nog helder was. De arts moest eind augustus voor de rechter verschijnen. Het OM stelde toen dat arts moet worden veroordeeld voor moord, omdat ze de euthanasie niet heeft besproken met de zwaar dementerende vrouw.

Meer duidelijkheid
Het Expertisecentrum Euthanasie is sinds woensdag de nieuwe naam van de Levenseindekliniek. Met de wijziging wil de organisatie meer duidelijkheid creëren over de aard van haar werkzaamheden. De Levenseindekliniek werd in 2012 opgericht als tijdelijk project. 'Al snel werd duidelijk dat mensen niet naar een kliniek in Den Haag willen om te sterven', zegt Pleiter. 'Dat doen ze liever thuis, in hun eigen vertrouwde omgeving. Er is dus nooit echt sprake van een kliniek geweest.'