Review: Halo Infinite zet Halo weer op het goede pad

De Halo-reeks is inmiddels een van de beroemdste gameseries ter wereld. Nadat Halo met deel vier en vijf toch wat aan goodwill was kwijtgeraakt, moest Halo Infinite de fans weer blij maken. En dat lukt, grotendeels.

Dit is de eerste Halo-game die zich in een open spelwereld afspeelt. Voorgaande delen plaatsten de speler in een reeks missies waarin je feitelijk in een vaste volgorde door landschappen, gebouwen en gangen moest knokken.

In Halo Infinite verken je een landschap waarin allerlei missies en verzamelobjecten te vinden zijn. Hoewel er wel een duidelijk hoofdverhaal is met opdrachten die je in een vaste volgorde moet doorlopen, krijgt het spel door het weidse landschap wel veel meer het gevoel van een actie-speeltuin.

Dat was in zekere zin altijd al wat Halo zo leuk maakte. De spellen gaven je obstakels in de vorm van verschillende soorten gewapende monsters en her en der vond je wapens, granaten en andere hulpmiddelen met elk eigen voor- en nadelen. Vervolgens was het aan jou om een manier te vinden om langs al die tegenstand te komen. Dat gevoel van vrijheid komt nu dus nog meer tot zijn recht.

Grotere bewegingsvrijheid dankzij de haak
Die vrijheid is vooral voelbaar door de toevoeging van een nieuw hulpmiddel in het arsenaal van hoofdpersoon Master Chief: de grappling hook (enterhaak). Met deze haak aan een touw kun je jezelf bijvoorbeeld snel naar een hoger gelegen verdieping trekken, wapens op afstand grijpen of (en dit is zeer bevredigend) op een vijand schieten. Doe je dat, dan word je met hoge snelheid zelf op die vijand afgeslingerd en kun je hem een flinke opdonder geven.

De grappling hook vergroot je bewegingsvrijheid in het spel enorm. Of je hem nu gebruikt om jezelf snel uit de buurt van vijandig vuur te manoeuvreren of om een vijandelijk voertuig te enteren, het is heel leuk speelgoed waardoor je jezelf een onoverwinnelijke vechtmachine waant. Tenminste, tot je door een ongeziene sluipschutter met een enkele kogel wordt neergeschoten.

De uitdaging is er met al dat nieuwe wapentuig zeker niet minder door geworden. Tactische beslissingen en snelle reflexen in het heetst van de strijd blijven van groot belang.

Met het daadwerkelijke spelen zit het dus meer dan goed. Gevechten met kleine en grote monsters (eens in de zoveel tijd moet je het opnemen tegen véél sterkere baas-monsters) zijn steeds weer een plezier waarbij je interessante keuzes moet maken.