Kamerlid Michiel van Nispen (SP) stelt Kamervragen over gerechtsdeurwaarders

Het SP-Kamerlid Michiel van Nispen heeft Kamervragen gesteld aan Sander Dekker, de demissionair-minister voor Rechtsbescherming. Aanleiding van zijn negen vragen is de uitzending van Radar over gerechtsdeurwaarders.

In de uitzending van Radar was te zien hoe de Lekdetectiecentrale Rijken Gerechtsdeurwaarders inschakelt om niet betaalde facturen alsnog te innen. De Lekdetectiecentrale is een oude bekende van Radar die peperdure rekeningen stuurt naar consumenten zonder een lek te detecteren of rekeningen stuurt naar mensen die hun afspraak tijdig annuleren, maar nooit iets gehoord hebben over annuleringskosten.

Spanningsveld
Van Nispen zei in Radar dat de taken van incassobureau's en deurwaarders gescheiden moeten worden: 'Het spanningsveld dat nu bestaat, moet teruggedrongen worden of nog beter: afgeschaft worden.' Ook vindt hij dat Nederlanders die over weinig financiële middelen of kennis van zaken beschikken, minder kans maken om hun recht te halen.

Lees hier de Kamervragen die Van Nispen heeft ingediend.
Heeft u kennisgenomen van de uitzending van Radar waarin een gerechtsdeurwaarder geld terugeist van een bedrijf met een dubieuze reputatie?
Klopt het dat gerechtsdeurwaarders in verhouding meer geld verdienen met incassopraktijken dan met het uitvoeren van wettelijke ambtshandelingen? Zo ja, ziet u hierin ook een perverse prikkel in het systeem; acht u dit wenselijk?
Erkent u dat het voor een consument die een brief krijgt van een gerechtsdeurwaarder verwarrend kan zijn of dat vanuit de staatstaak (het executeren van rechterlijke vonnissen) of vanuit het ondernemerschap (het incasseren namens bedrijven) gebeurt en dat mensen van een brief van de deurwaarder kunnen schrikken, wat tot oneigenlijke druk om te betalen kan leiden? Kunt u uw antwoord toelichten?
Wat mag van een gerechtsdeurwaarder, die beëdigd is en aan beroepsregels is gebonden (zoals zorgvuldig handelen, integer en onafhankelijk) volgens u worden verwacht bij het werken voor een bedrijf waarover veel klachten binnen zijn gekomen? In hoeverre is het aan gerechtsdeurwaarders om onderzoek te doen naar de reputatie of achtergrond van het bedrijf of de gegrondheid van een openstaande factuur? Met andere woorden, hoe wordt voorkomen dat een gerechtsdeurwaarder zich voor het karretje laat spannen van bedrijven met een dubieuze reputatie?
Mag van een gerechtsdeurwaarder net zoveel, of méér worden verwacht ten aanzien van de achtergrond van de opdrachtgever of de gegrondheid van de factuur als van een willekeurig commercieel incassobureau?
Erkent u dat het slecht is voor het vertrouwen in de gerechtsdeurwaarders, die een bijzondere rol hebben in onze rechtsstaat, als ze als verlengstuk fungeren (of zo worden gezien) van bedrijven met een dubieuze reputatie?
Hoe zou volgens u, beter dan nu, de rol van een gerechtsdeurwaarder enerzijds en een incassobureau anderzijds verduidelijkt kunnen worden? Wat vindt u van het idee om de incassopraktijken los te koppelen van de praktijk van gerechtsdeurwaarders, om meer duidelijkheid te scheppen voor consumenten? Bent u bereid om op dit punt met voorstellen te komen en hierover in gesprek te gaan met onder andere de KBvG?
Wat vindt u ervan dat een gerechtsdeurwaarder zich klaarblijkelijk stelt op het standpunt dat een consument maar aan moet tonen dat een factuur ongegrond is? Bent u het ermee eens dat het juist aan de schuldeiser is om duidelijk te maken waarom de factuur gegrond is? Zo ja, bent u bereid dit standpunt nog eens extra onder de aandacht te brengen onder de gerechtsdeurwaarders?
Vindt u het eerlijk dat mensen die in verweer komen tegen een factuur, met hulp van een advocaat of het aanspreken van de rechtsbijstandsverzekering, vaak de factuur niet hoeven te betalen, maar dat dit voor veel mensen niet is weggelegd omdat ze niet voldoende geld hebben om bijstand te regelen of niet weten hoe dit zit? Erkent u dan dat hier mogelijk een vorm van rechtsongelijkheid ontstaat; wat gaat u hier aan doen?