Eerste indruk: De multiplayer van Call of Duty: Vanguard getest

Met een nieuwe Call of Duty-game verschijnt er ook een nieuwe multiplayer in de schietspelreeks. Wij mochten hem alvast testen.

Call of Duty: Vanguard werd afgelopen week officieel wereldkundig gemaakt. De nieuwe game speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog, net als het eerdere Call of Duty: WW2. We konden de game alvast spelen, waaronder ook de multiplayermodus.

In een paar uur tijd konden we enkele van de nieuwe maps en spelmodi uitproberen en allerlei verschillende wapens gebruiken, terwijl we ten strijde trokken in veldslagen over de hele wereld.

We speelden de previewsessie op een PlayStation 5, maar door een technisch probleem werd alleen de PS4-versie van de bèta uitgeserveerd. Hoe de game eruitziet op de nieuwste generatie spelcomputers is daarom onduidelijk gebleven.

Wel zagen we dat deze testversie nog met wat bugs te kampen had. Zo misten de geluidseffecten van sommige handelingen, klonken bepaalde stemmen soms vreemd of waren er wat glitches te zien tijdens het spelen. Allemaal geen ramp, daar is het een vroege versie voor. In de graphics vielen de wapens in positieve zin op.

Kleine aanpassingen aan bekende formule
Vanguard lijkt vooral kleine aanpassingen te doen aan de bekende Call of Duty-formule. Wij vonden bijvoorbeeld de nieuwe kill counter, die aangeeft hoe ver je bent op weg naar je killstreak-reward, een heel fijne toevoeging. Dat je nu naar links en rechts kunt verschuiven terwijl je met je wapen in mounted modus op een muurtje staat, is ook handig.

De gameplay van Vanguard kun je omschrijven als 'typisch Call of Duty'. Dat houdt in dat de game een hoog tempo heeft en je over het algemeen in relatief kleine levels speelt, die vooral zijn bedoeld voor potjes van zes tegen zes spelers.

Verschillende spelmodi zijn daar een uitzondering op. Zo is er een spelmodus waarin je twee tegen twee speelt, maar ook twaalf tegen twaalf of zelfs vierentwintig tegen vierentwintig is mogelijk. Die grotere aantallen maken de actie er meestal chaotischer op, maar daarover later meer.

Champion Hill
Ook willen we even stilstaan bij Champion Hill. Dat is een toernooivorm waarin acht teams van twee spelers tegelijk in actie komen op een map met vier arena's. In elke arena spelen twee teams tegen elkaar en de winnaar gaat door naar de volgende ronde.

Uiteindelijk wint het team dat er drie keer op rij in slaagt te winnen; dit team mag zich dus kampioen noemen. Tussen de wedstrijden door kunnen teams betere loadouts, extraatjes en killstreak-beloningen inkopen om zich beter te bewapenen voor de volgende wedstrijd.

Blitz en Tactical
De spelmodus Patrol lijkt op het aloude Hardpoint. Er is één zone die je als team in bezit moet krijgen en moet vasthouden om punten te scoren. Omdat de zone beweegt, moet je als team goed in beweging blijven.

Je kunt de modi in de game spelen met behulp van zogeheten Playlists, die zijn opgesplitst in de categorieën Blitz en Tactical. Dit bepaalt in wat voor potjes je terechtkomt. Bij Blitz ligt het tempo vele malen hoger en veranderen potjes snel in enorme chaos. Tactical is gericht op spelers die genieten van een rustigere aanpak met meer aandacht voor tactiek.

Het is goed te zien dat de invloed van Tactical en Blitz een heel duidelijke uitwerking heeft. Wat het beste werkt, verschilt per map en per spelmodus. Domination is een voorbeeld van een spelmodus die in beide varianten wel goed werkt, maar Kill Confirmed is in Blitz enorm chaotisch.

Voorlopige conclusie
Vanguard probeert de Call of Duty-gameplay niet opnieuw uit te vinden, maar volgt de lijnen die al jarenlang bestaan en voegt daar wat kleine veranderingen aan toe. De aanwezigheid van playlists voor Blitz of Tactical Gameplay zorgt, samen met de komst van Champion Hill, misschien nog wel voor de grootste verandering.

De volgende vraag is dan: is dat erg? Er zijn zat gamers die zich al jaren goed vermaken met deze gameplay. Voor hen is dit waarschijnlijk precies waar ze op zaten te wachten. Voor een ander ontbreekt het in deze game wellicht aan creativiteit, en ook dat is begrijpelijk.